ROMANYA'DA GÖNÜLLÜLÜK!

 

Ben Tuğçe. Gümüşhane üniversitesi ilahiyat fakültesi 4. Sınıf öğrencisiyim. Ailemle birlikte Osmaniye'de yaşıyorum. Bugüne kadar yurt içinde bir çok  gönüllülük projelerine katıldım. Bu tarz projeler benim hayatımda büyük önem taşımaya başladı. Sürekli gönüllülük projelerine katıldım ve bu bana mutluluk veren bir durum haline gelmeye başladı. Kendi hayatımda yaşadığım en güzel tecrübeleri  gönüllülük projelerinde yaşadım. Bir gün yine gönüllülük projeleri sayesinde tanıştığım bir arkadaşım Romanya’ da 2 aylık katılabileceğim bir proje başvuru afişini bana bildirdi. Projeyi okuduğumda çok hoşuma gitti hatta o an içimden keşke bu projeye bende gidebilsem diye geçirdim. Fakat elimde bir pasaportum bile yoktu ve projenin tarihinin bitmesine çok az bir zaman kalmıştı. Bende bu yüzden asla yetişemeyeceğini düşünmüştüm ve katılmaktan vazgeçmiştim. Yine bir gün arkadaşım IYACA derneğinin afişini bizimle paylaştı ve projenin ertelendiğini bu süreçte pasaportunu vs çıkartıp istersem başvuru yapabileceğimi söyledi. Çok yakın olduğum arkadaşım ile birlikte projeye katılmaya karar verdik. O süreçte hemen pasaportumu çıkarttım ve IYACA derneği üzerinden ESC gönüllülük projesine başvuru yaptım. O zamana kadar bu tarz projelerin olduğunu biliyordum ama katılmak hiç aklıma bile gelmemişti. Çünkü bu tarz şeylerin bana hep uzak olduğunu düşünürdüm. Oysa ki bu tarz bir projeye herkes başvuru yapabilir ve bu tarz fırsatlardan yararlanabilir. Bir gün yine bir mail aldım ve projeye kabul edildiğimi öğrendim. O an gerçekten çok mutlu olmuştum. 

Türkiye içinde bir çok faaliyetlere katıldım ve bu faaliyetleri farklı bir ülkede farklı kültüre sahip insanlarla yapacaktım. Bu beni gerçekten heyecanlandırmıştı. Birazda korktuğum bir şeydi çünkü dilim çok yetersizdi. Ama ben yinede bu projeye katılmayı çok istiyordum ve elime gelen bu fırsatı mutlaka değerlendirmeliydim. Bunun için ilk yapmam gereken vize çıkartmaktı. Bulunduğum şehirden Ankara‘ya giderek vize işlemlerini yapmam gerekiyordu. Bu işlemler sırasında ufak tefek zorluklar yaşadım. Fakat ben çok şanslıydım ki çok yakın olduğum arkadaşım ile birlikte ikimizde projeye kabul edilmiştik. Vize işlemlerinde de onunla birlikte randevumuz oluşmuştu ve bizim ile gidecek 2 arkadaş daha bizimle birlikte vize işlemleri için Ankara'ya gelmişti. Vizemizi çıkartırken uzun bir koşuşturma sürecine girmiştik fakat 2 gün içinde Romanya vizemizi aldık artık çok yaklaşmıştık ve sadece gideceğimiz günü bekliyorduk. Romanya'ya geleceğimiz gün bizi almak  için IYACA derneğini anlaşması olan SAKURA derneğinden bir görevli olan Andrea bizi almaya gelmişti. 2 Eylülde Romanyadaydık. Romanya ya ilk geldiğimde açıkcası biraz tedirgin olmuştum. Çünkü başörtülüydüm ve acaba bana karşı bir ırkçılık olur mu diye hep bir şüphe vardı içimde. Fakat ben bu durumu hiç yaşamadım. Projede 9 Türk arkadaş ile birlikteydik. Bu yüzden alışma sürecinde çok zorlanmadım. İlk geldiğimiz hafta hazine avcısı etkinliğimiz oldu. Bulunduğumuz yerden (Cıoragarladan) Bükreş merkeze mesafemiz yaklaşık 1 saat kadarda ulaşıyoruz. Pıata’da inince orada turistik ve tarihi yerler var. Hazine avında bu yerleri bize verilen haritadan bularak keşifler gerçekleştirdik. Benim için çok hoş bir aktivite idi. 

Haftada 1 gün okula gidip öğrenciler ile vakit geçirdik. Öğrenciler ile vakit geçirmek bana çok iyi geliyordu. Çünkü onlar ile kurduğum iletişim güzeldi. Ayrıca yine haftada 1 gün SAKURA derneğinin gönüllüleri ile (lise öğrencileri) vakit geçiriyoruz. Onları gerçekten çok sevdim. Birbirimiz ile Türk oyunları oynuyoruz birbirimiz ile İngilizce sohbetler ediyoruz. Bu sohbetler ingilizcemizi ciddi anlamda geliştiriyordu. Romanya ‘da benim için çok güzel vakitler geçiyor.  Yine buradaki gönüllü arkadaşlarımız ile birlikte müze ziyaretinde bulunduk. Bu müzede hayvanlar ve eski ilk insanların tarihini yansıtıyordu. Gerçekten etkileyici bir müze. Onun biraz ilerisinde de büyük bir tarihi kapıları bulunuyor. Söylediklerine göre bu kapı 2. Dünya savaşının bir anıtı olarak yansıtılmış. Tarihi açıdan çok güzel bir yer. Ayrıca bizlerde her bulduğumuz fırsatta farklı yerlere giderek gezdik. Burada muhteşem diyebileceğim parklar var. Gerçekten en sevdiğim yönü parkları ciddi manada insanın dinlenebileceği bir yer olarak yapmışlar. Doğa olarak harika görüntüleri var. Bizler bi parka gidip sabaha kadar gezdiğimiz oluyor. 

Genel olarak Romanya’da çok güzel vakitler geçiriyorum. Bana kattığı en büyük etki ise İngilizce. İngilizceye doğru büyük bir eğilimim oldu burada. Kaldığımız yerdeki görevlileri de ben seviyorum. Cana yakın insanlar. Şuanda her şey yolunda gidiyor. Burada ne kadar çabuk sürede 1 ayım gitti onu bile anlamadım. Kendimi geliştirdiğimi özgüvenimin arttığını dahi hissediyorum. Gittiğimiz liselerdeki çocukların ilgisi hatta bazen dışarda başka insanlarla tanıştığımızda dahi kendimi iyi hissediyorum. Gelecek  ayda bizi neler bekliyor bilmiyorum ama her şeyin güzel olacağına inanıyorum. Sonuçta her anı güzelleştirmek benim elimde. Gelecek ayda görüşmek üzere teşekkür ediyorum.