Thursday 28 December 2017

MY 11 MONTHS OF EVS (PART 1)

INTRODUCTION

I want to remind for the readers, that I am Anatolij from rainy country Lithuania and I went to Turkey to make my EVS. 11 months already passed, my EVS comes to the final end, but it is so nice to come back to time and remember what interesting happened with me in this long term. Of course it is not a short story, but I will try to mention the most important moments in this period.

COMING TO KAYSERI AND ADOPTATION


I came to Kayseri in February, to be concrete February, 4. In the beginning nothing strange happened to me, I have been in Turkey already 2 times before my EVS and more or less knew what is waiting for me. Just I haven’t been in the center of Turkey, in Kayseri, but I didn’t expect how important for me this city will become. Kayseri is exactly the city in which I would like to stay, it is not big, not overcrowded like other big cities in Turkey, it has a soul and I also left my heart in this city. ❤ Even now I am living in Ankara, but use every chance when I have free days to go to Kayseri. Also I have personal reasons why Kayseri is so important for me, but it is too personal and I don’t want to share about it in this blog. Just can say, that who knows me closer, they understand me what I mean… J (Photo Nr. 1)

What is interesting in Kayseri for me? It is located near Erciyes mountain, just 45 min to Cappadocia, also has Ali mountain which I like to climb sometimes, has really picturesque places and the most interesting place for me is Talas – a district of Kayseri. I am proud to say that I lived in the center old town part of Talas, in konak (Photo Nr. 2) – a very old building, made of stone bricks. I spend here more than 4 months, but pleasant memories about this place will stay with me forever! Every time when I was going outside of the building, I felt like I am in a medieval place, everything is so old, massive and beautiful at the same time. Of course there were some challenges for me also in this place, like toilet and kitchen in the part of the building, that can be reached only by going outside, but this memories now became not more than funny adventure. I am not the person, who needs special conditions to live, so I easily adapted to all small difficulties and spend really nice time and moments in this lovely place… J I had some weeks to meet with my new living conditions and in the end of February I had my first vacations.

GAZIANTEP, ADANA AND ISTANBUL VISIT


During my first vacations I decided to visit my friend from previous Erasmus+ project. I went to unknown for me before city named Gaziantep. I was not so calm in the beginning because this city is very close to Syria.  I had some fears about this war situation in Syria and calm down only then finally came to this city. I went to Gaziantep by bus.  I liked it, it was the end of February, but the weather was so warm that I could easily walk just with shorts and t-short. It was really big contrast for me, because when I left Kayseri, it was completely winter with a lot of snow and minus 5 degrees below zero. On the way from Kayseri to Gaziantep in the mountain temperature outside sometimes were even minus 20 degrees below zero (Photo Nr. 3). But when I came to Gaziantep everything there were green, trees with a lot of leaves, even with yellow mandarins and oranges. I spend just some hours in Gaziantep, saw the Gaziantep castle (Photo Nr. 4), city center, tried the most tasty baklava, bought Antep pistachios and went to next city called Adana.



By weather conditions, Adana is similar with Gaziantep, also so warm and sunny. I stayed in Adana in my new friends house for some days, but I can’t say it were simple and ordinary days. With my friends we ate every time in different places, went to live music concert, visited many picturesque places along all Adana lake, also botanic park in Adana (Photo Nr. 5), a lot of activities. But the most interesting thing happened when my friends were busy and I had whole day to explore Adana by myself. I like walking so much, so I went by foot. In the beginning nothing special, I was walking along the Adana lake, making photos, admiring nature… When suddenly I reached Adana dumb. There was no way for pedestrians to walk, so I went by grass. I walked till the end of dumb and noticed beautiful big flag of Turkey. It was the biggest flag that I saw, so I made photos of it (Photo Nr. 6) and went further. I noticed near me a fenced and secured territory with cameras, signalization and other staff. 


I went along this fence when suddenly a policeman called me and asked to come. I came and he started to ask a lot of questions, who am I, what I am doing here, asked to show my ID card, passport, my bag pack. But the funniest moment was when he asked me to stand near the fence, told to put my arms on the wall and he started to check me like I am a criminal. He asked do I have something like knife or a gun in my pocket… J Honestly, it was first time somebody checking me like that, in the airport it is different, but I was so calm about it. Two more officers came, we were talking, smiling, they tried to check by my ID and passport all info about me, they also called my friends. Also they checked all my photos and deleted some. When checking finished they explained what was the problem. In Turkey after July 15th accident, when military wanted to take power in the country government started special security situation. A lot of people were sent to jail, situation is still difficult. So this check was because of this. In the end we smile to each other, shacked each other hands even two times and they wished me good stay in Turkey, but warned not to make photos of military or important governmental places. Later, I explained my all adventure to my friends, sometimes we laughed, sometimes it was not so funny, but it is good that finished without any consequences. Even when I was going home for my vacations to Lithuania, I was afraid that in the airport they will ask something about this situation or I can have problems. So my adventure in Adana finished, I packed my staff and went to Istanbul to meet with my colleague Mindaugas, who also was a volunteer like me, came to Kayseri some days later and had on-arrival project in Istanbul in that time.



I came to Istanbul by plane, my friends leaded me to the airport of Adana early in the morning and before 12 I was already in Istanbul Sabiha Gokcen airport on the Asian part of Turkish capital. I needed more than 1 hour to reach Istanbul city center called Taxim to meet with my colleague Mindaugas. We met at about 14 and directly went to the hotel which we booked before. The stayed in Fatih district, most touristic place in Istanbul. In Turkish capital I was not the first time, I knew the city and was like a guide to my colleague. I showed some interesting places, we went to Grand Bazaar, were sitting near Blue Mosque and Ayah Sophia, made 2 hours Basehor tour (Photo Nr. 7), a lot of activities in these short 3 days. I felt really pleasant, relaxed and happy to have these vacations just in the beginning of my EVS. I came to Kayseri on February 27 in the evening and next day February 28 I had my 31st Birthday.


Tuesday 26 December 2017

Tunus'dan Merhabalar!

Merhabalar Ben Başak. Bu yazıyı EVS projesi ile geldiğim Tunus’un Sousse kentinde yaşadığım tecrübeleri aktarmak için yazıyorum. Kuzey Afrika'nın incisi Tunus’a vardığım ilk gün, gece yarısı olduğu için kendi imkanlarımla Tunus şehir merkezine giderek daha önceden tanıdığım Tunuslu arkadaşlarımda konakladım.
Ertesi gün büyük bir merak ve heyecanla 2 aylık proje boyunca kalacağım Tunus'un Sousse kentine geldim. Sousse kenti Tunus'un başkenti Tunus’a nazaran daha az kalabalık ve daha sakin bir hayatı olduğunu söyleyebileciğim bir yer burası, sahil kenarında muhteşem bir çarşısı olan tarihi ve Tunus'un geleneksel mimarisinin olduğu camileri, kalesi ve müzesiyle çok güzel bir kent burası. Tunus halkını ise  genel anlamda çok cana yakın yardımsever ve misafirperver insanlar olarak gözlemledim, ancak Tunus’ta Arapçamı geliştirmeyi umut ederken Tunus'un kendi lehçesinin Arapça'dan uzak oluşu ayrıca ikinci dil olarak Fransızca'nın yaygın oluşu halkla anlaşmayı kısmen zorlaştıran konulardan biri.
Tunusluların yerel kültürlerinde Berberiler önemli bir yere sahip, yeraltı evleri ve farklı kıyafetleri yüzlerine ve vücutlarına yaptıkları sembolik dövmeleriyle oldukça ünik ve muhteşem bir kültür, bunun yanı sıra çölde yaşayan bedevi yaşantısı ise yaygın, şanslıydım ki bedevilerle ve Tunus'un güneyinde ki berberilerle tanışma fırsatı bulup onların sosyal ve kültürel yaşayışlarına tanıklık edebildim. Burada geçirdiğim bir ayın en önemli ve en güzel geçen anları bu anlamda bir bedevinin kılavuzluğunda çölde geçirdiğim üc günlük seyahatimdi.  Bugüne kadar gördüğüm en farklı ve en değişik yaşam tarzlarına tanık oldum ve bu noktada Tunus'un köylerinde ve çöllerinde Tunus'un merkezine nazaran daha farklı ve daha içten bir yaşam olduğunu söyleyebilirim. Ayrıca Tunusluların Türklere karşı olan sevgisi ise çoğu zaman benim için büyük bir avantaj oldu. Türküm denince onlar için akla ilk gelen şeyler İstanbul, Muhteşem Yuzyıl ve Polat Alemdar;bu sebepten genellikle size daha da içten ve ilgiyle yaklaşıyorlar, çünkü burada ki televizyon kanallarında genel olarak Türk dizileri izleniyor. Sosyal yaşamımız da Tunus halkının bize olan benzerliği ve samimiyeti Tunus’a alışma sürecimi gerçekten çok hızlandıran bir etken oldu. Buraya geldiğim ilk haftada bile, sanki yıllardır burada yaşıyormuşçasına çabuk alışmamı sağladı. Tek farkı çevrenin daha önce görmediğim bir çevre olmasıydı diyebilirim. Sousse daki Evs aktivitelerimiz ise yoğun geçiyor ve aktiviteler çoğunlukla çocuklarla ilgili, bu da projemizin daha da keyifli geçmesinde etkili; izin günlerimiz ise pazartesi ve salı günleri. Kalan zamanlarda ise farklı aktiviteler gerçekleştiriyoruz. Faaliyetler kapsamında  gençlik merkezine gidip Türkçe dersi de verdiğimiz oluyor, ki bu aktivite sayesinde yaşıtlarımızla iç içeyiz. Aynı zamanda gençlik merkezlerindeki imkanlar doğrultusunda müzik, resim ve spor alanında faaliyetler de gerçekleştiriyoruz. Bir diğer aktiviteler ise kreşler; birkaç tane aktivite dahilinde gittiğimiz kreşlerde çocuklarla oyunlar oynayıp onların iyi vakit geçirmesini sağlıyoruz. Bu da sanırım beni yaptığımız faaliyetlerde en çok eğlendiren kısım oluyor. Başka bir gönüllülük hizmetim ise, Tunuslu kadınların çalıştığı bir serada yaptığımız faaliyet.

Bu faaliyette serada ki çalışanların işlerine yardımcı oluyoruz, tabi bitki ve çiçeklerden hiç anlamayan biri olarak bayağı bir şey öğrendiğimi söyleyebilirim. Çalışanların ise yaşça bizden büyük olmaları aslında bana Tunus'un kadın hakları konusunda da gözlem yapma fırsatı verdi; ki zaten şöyle bir trafiğe dahi baktığınızda kadın sürücülerin oranının çok olması hatta Tunus merkezde kadın makinistlerin oluşu aslında kadınların Arap dünyasında daha az söz hakkı sahibi olduğu gibi genellemeleri çürütür nitelikte.
Tabi ki Tunus özelinde bir gözlem olarak bilakis bu topraklarda kadınların giderek haklarını ellerine alan yapıda gelişmeler göstermekte olduğunu düşünüyorum, ama yine de Türkiye’den daha az gelişmiş bir ülke ancak gelişime çok açık bir yapıya sahip. Buraya gelirken bir kadın olarak giyim kuşam ve sosyal yaşam anlamında sorunlar yaşayabileceğim endişesi vard. Ancak sanılanın aksine modern bir ülke olduğunu söyleyebilirim. Etkinliklerin haricinde izin günlerimiz ülkeyi keşfetmekle geçiyor. Gezmesi en kolay ülkelerden biri sanırım, çoğu kez tek başıma yaptığım seyahatlerde yolda yerel halkla tanıştığım ve hatta misafirleri olduğum birçok zaman oldu,  bu da ev yaşantısını ve yemeklerini tatmak adına iyi bir fırsat oldu. Tunus mutfağının en tipik yiyeceği kuskus hatta bu Kuzey Afrika genelinde böyle Cezayir ve Fas’ta da meşhur bir yemek olan kuskus Berberi yemeği olmakla beraber bir Tunuslu ailenin neredeyse her gün tükettiği yiyecek. Tabii farklı versiyonlarıyla  bunun dışında Tunus’ta bir diğer meşhur şey ise hurma. Tunus'un güneyinde bolca hurma ağaçları ve hatta çölün ortasında hurma ağaçlarıyla çevrili vahaları bile var. Sonuç olarak bu ülkenin farklı dinamikleri bana birçok şeyi tecrübe etme ve tanıma fırsatı sundu. Burada geçirdiğim bir ay boyunca edindiğim tecrübelerim genel anlamda bunlar. Bana bu imkanı sağlayan IYACA’ya çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız.

Friday 22 December 2017

Organik Fındık Kreması Üretimi

Merhabalar ben İlker, Nisan 2017 - Ocak 2018 tarihleri arasında AGH programı ile Portekiz’in Castelo Branco şehrine bağlı Paul köyünde bir Organik Tarım Projesinde gönüllü olarak çalıştım.

Tarım projesine ek olarak organik hammaddeden el yapımı reçel, marmelat ve fındık kreması üretip hasattan elde ettiğimiz ürün ile organik marketlerde satıp derneğe gelir sağlıyorduk.

Benden önce fındıkları kavurup değirmen sistemindeki makinadan geçirmek suretiyle ‘Hazelnut Butter’ diye adlandırdıkları kremalaşmış ve kısmi olarak yağı ayrılmış fındık ezmesi ve yağı karışımını sek olarak üretiyorlardı. Ancak gerek maliyeti ve bundan kaynaklı satış fiyatının yüksek olması gerekse yavan tadı nedeniyle organik pazarlarda çok fazla satabildiğimiz bir ürün değildi. Bu nedenle ben elimizdeki ürünü biraz geliştirmek adına esmer şeker ve bir takım baharat ile zenginleştirip o şekilde organik marketlerde satışa sunduğumuzda yeni ürün eski ürüne göre çok daha fazla sattı. Yeni ürüne memleketimizin Karadeniz bölgesinin deyimiyle ‘Finduk’ ismini koydum



Size bu yazımda kısaca üretim aşamalarından bahsedeceğim.


Organik fındığı bir dönem Çin’den kabuklu şekilde getirtip kendimiz kırdık ancak iş gücünü hesaba kattığımız zaman daha pahalıya geldiğini hesaplayınca bundan vazgeçtik ve hazır kırılmış organik fındık satın alıp onun üzerinden sadece içerisine karışmış kabuk parçaları var mı diye kontrol ettik

250 ml’lik kavanozlara 200 - 230 gr’lık fındık kreması dolumları yapıyorduk. Dolum öncesi kavanozları geniş ve derin bir kapta kaynar su içerisinde 15 dk kadar kaynamaya bırakıyor ve sterilize olmasını sağlıyorduk. Sonrasında 200 °C de ısınmış fırında fan ile kurutulup soğumaya bırakılıyordu.
Son aşamada ise kavanozlara dolum yapılıp üretim ve seri numaraları ambalaj üzerine yazılıp satışa hazır hale getiriliyordu. Birgün yolunuz Portekiz’in Castelo Branco şehrine düşer ise ‘https://www.facebook.com/casas.cvl/' facebook sayfası üzerinden organik market tarihlerini öğrenip ürün satın almaya gidebilir veya etkinlikleri takip edebilirsiniz.