Kalabalığa veda. Haziran ayının başında burada
başlayan grup gönüllük programı dahilinde sayımız oldukça arttı. Letonya’dan
gelenler, Yunanistan’ın farklı yerlerinden aramıza katılan gönüllüler ile şimdi
daha büyük bir topululuk olduğumuzu söyleyebilirim. Beni geçmişte zorlayan
işlerin şimdi bu derece kolaylaştığını görmek, topluluğa ve insanlara olan
güvenimi aynı zamanda da ilgimi oldukça arttırdı. Laf aramızda bir haftalık bir
tatilin ardından bu sıcakta Selanik’e dönmek beni biraz mutsuz etse de tatilde
biriktirdiğim anılar ile yavaş yavaş çantamı hazırlamaya başlıyorum. Samothraki
ya da Türkçe’de söylediğimiz şekliyle Semadirek. Daha önce bu denli özel ve
adeta büyülü bir yerde bulunmamıştım. Ada insanının sakinliği ve yardımseverliği,
şelalelerin sesi ve de elbette Ege Denizi’nin serin ve derin mavisinin
buluştuğu bu nokta bundan daha güzel olamazdı. İlk uzun kamp deneyimimi
böylelikle geride bırakmış oldum. Plaj temizleme etkinliği de sosyal sorumluluğun
nerede olursak olalım hayatımızda önemli bir yeri olması gerektiğini hatırlatır
nitelikteydi. Dönüş yolu biraz zor olsa da (yorgunluk seviyesi çok üst
düzeydeydi) aklımda harika bir ani olarak kalacak bu yolculuk. Şimdi toplanma
vakti yaklaşıyor ve en başta kediler ile çiçeklerimle vedalaşmak istiyorum.
Buradan ayrılmak ne kadar zor da gelse bir yanım sevinçli, tekrar ailemi
göreceğim. Bu deneyimi bana sağlayan herkese çok teşekkür ederken, başka bir
yerde başka bir zamanda yine görüşmek dileğiyle.
Spotify’da yeni bir albümüm var artık, ne zaman
dinlemeye başlasam bana hayatımın bu son 7 ayını hatırlatacak. Yunanistan’ın
güneşini, kahkaha dolu sofraları ve yeni kurduğum arkadaşlıkları…
Sevgiler.
Αντιο
σας!
No comments:
Post a Comment