Korku, Kanıtlamak ve Firsat

Romanya’ya gelirkenki yolculuğumun başlangıç noktası İstanbul’du. Havalimanında uçuşu beklerken, yaşayacağım bu eşsiz deneyimin ilerdeki hayatımı nasıl şekillendireceğini düşündüm. Bunu düşünürken de biraz endişelendim. Çünkü hem tek başıma bir yolculuğa çıkma hem de uzun bir süre hiç bilmediğim ve hiç tanımadığım insanlarla bir arada yaşayacak olma düşüncesi beni biraz korkuttu. Aynı zamanda diğer grup arkadaşlarım (ESC for All 3) ikişer veya üçer gruplar halinde Romanya’ya giderken ben tek başıma gitmek durumunda kalmıştım. Bu durum bir yandan korkumu tetiklerken bir yandan da bu durumu tek başım bir şeyler yapabileceğimi kanıtlamak için bir fırsat olarak gördüm.

Bükreş’te havalimanında indiğimde mentorumuz olan Mihai, oldukça samimi bir şekilde beni karşıladı. Bu samimi ve içten karşılama başlangıçta duyduğum endişelerimi azaltmamda büyük ölçüde yardımcı oldu. Ardından Mihai ile birlikte, grup arkadaşlarımın da olduğu yurda gittik. Orada diğer gönüllülerle tanıştım ve beklediğimden çok daha sıcak ve güleryüzlü bir karşılamaydı. Bu durum beni daha rahatlattı, ve böylece buraya alışma sürecim hızlanmaya başlamış oldu.

Ardından arkadaşlarımın da yardımıyla yurttaki işleyişin ve okuldaki aktivitelerin nasıl ilerlediğini öğrenmeye başladım. Ve buradaki maceram bu şekilde başlamış oldu.

Sınıfa ilk girdiğimde öğrenciler, okuldaki yeni gönüllü olduğumu fark ettiler ve beni tanımaya çalıştılar. Onlardan böyle bir adım görmek beni sonradan yapacağım aktiviteler için motive etti. Öğrencilerle iletişim kurarken neredeyse hiç güçlük çekmedim, özellikle bazı öğrenciler bana bu konuda yardımcı olmada oldukça hevesliydiler. Fakat bazıları çekingen davranarak, geri planda kalmayı tercih ettiler ve sadece yaptığımız etkinlikleri izlemeyi seçtiler.

Öğrencilerle yaptığımız aktiviteler dışında, ilk zamanlarda diğer grup arkadaşlarımla daha sonra da tek başıma şehri ve insanları tanımaya ve keşfetmeye çıktım. Bükreş’te dilini dahi bilmediğim, sokaklarına aşina olmadığım bir şehirde ve insanlar arasında vakit geçirmek, Romanya kültürünü tanımak ve birçok kültür öğemizin ortak olduğunu (müzik, dans, günlük hayatta kullanılan bazı kelimeler gibi) görmek, beni mutlu etti. Bu keyifli macerada biriktirdiğim anılar, edindiğim arkadaşlıklar bana farklı perspektifler ve yeni bakış açıları kazandırdı.Umarım benim yaşadığım bu farklı tecrübeyi yeni gelecek olan gönüllü arkadaşlar  da en güzel şekilde yaşarlar. Keyifli ve bol kahkahalı, eğlence dolu bir gönüllülük deneyimi yaşamanız dileğimle... :)

ECE YILDIZ