My life of adventure that began with fairs
and disappointments… But as time goes by it turned the best period in my life. The
place that I stayed in out of my comfort zone, became my home. The people that
I lived together, became my family.
I remember the first day in Romania, my
first impressions about the dormitory and the students… I couldn’t find that I
expected before I came. I talked with my great mentor who couraged me to be
hopeful. And he told me that I will not go back to my country with sadness or
regrets or something… He made me believe that I will be happy to being there.
And now, I am glad that I was there. All my doubts and anxieties disappeared when a student hug me and told me
that she knew that I care about them, just like that. I found the power in that
moment, at least, try to touch someone’s heart. I cannot even explain what I
feel. It’s hard to write about something you had really strong feelings.
I built meaningful relationships with lots
of awesome people. We shared knowledge, happiness and love. I realized how
powerful love is in education. I left that city with lots of good memory. With no
regrets, no heartbreakings. That village always will be in my heart with all
people who I met in there. Goodbye babies…
Cioragarla’ya ilk adım attığım andaki hayal kırıklığımı hatırlayıp gülümsüyorum bu yazıyı yazarken. Yıllar sonra kendimi yeniden lise yurdunda görmek epey tuhaf hissettirmişti. Koşullar elbette kendi şehrimizdeki kadar rahat değildi. Konfor alanımızın dışındaydık bir kere, tedirgindik, heyacanlıydık, endişeliydik. Önce gönüllülerle birbirimize tutunduk sonra öğrencilerle, öğretmenlerle, mentörümüzle öyle güzel bağlar kurduk ki ayrılırken gözyaşlarımı tutamadım. Paylaştığımız anlar öyle değerliydi ki hiç bitmesin istedim. Sanki iki aylık bir projeyi değil de ailemi geride bırakmış gibi hissediyorum.
Güzel işler yaptık. Sanata, insanlığa, çevreye dair kıymetli sohbetler ettik. Modanın tüketime teşvik eden yönünen uzaklaşıp, cinsiyetçiliğe karşı çıktık, toplumun dayattığı güzellik algısını eleştirip bedenlerimizi, benliğimizi sevdik. Sürdürülebilir modanın gerçekliğini tartışıp çevreye zarar vermediğimizi umarak modelize edilebilir giysiler tasarladık. Oyunlar oynadık, dans ettik, şarkılar söyledik, spor yaptık, sağlıklı yaşamın gereklerini konuştuk. Çok güldük, çok eğlendik, birbirimizin dertlerine ortak olduk. Dolu dolu geçen iki ayın sonunda bakış açımın çok genişlediğini, artık olaylara farklı bir perspektiften baktığımı hissediyorum.
Bu güzel aileye dahil olmamda emeği geçen herkese sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Yeni projelerde görüşmeyi umarak şimdilik veda ediyorum. Hoşçakal Ciorogarla, hoşçakalın güzel yürekli gençler, hoşçakalın gönüllü bebeklerim. Yüreğime dokundunuz. Sizleri asla unutmayacağım…
Cioragarla’ya ilk adım attığım andaki hayal kırıklığımı hatırlayıp gülümsüyorum bu yazıyı yazarken. Yıllar sonra kendimi yeniden lise yurdunda görmek epey tuhaf hissettirmişti. Koşullar elbette kendi şehrimizdeki kadar rahat değildi. Konfor alanımızın dışındaydık bir kere, tedirgindik, heyacanlıydık, endişeliydik. Önce gönüllülerle birbirimize tutunduk sonra öğrencilerle, öğretmenlerle, mentörümüzle öyle güzel bağlar kurduk ki ayrılırken gözyaşlarımı tutamadım. Paylaştığımız anlar öyle değerliydi ki hiç bitmesin istedim. Sanki iki aylık bir projeyi değil de ailemi geride bırakmış gibi hissediyorum.
Güzel işler yaptık. Sanata, insanlığa, çevreye dair kıymetli sohbetler ettik. Modanın tüketime teşvik eden yönünen uzaklaşıp, cinsiyetçiliğe karşı çıktık, toplumun dayattığı güzellik algısını eleştirip bedenlerimizi, benliğimizi sevdik. Sürdürülebilir modanın gerçekliğini tartışıp çevreye zarar vermediğimizi umarak modelize edilebilir giysiler tasarladık. Oyunlar oynadık, dans ettik, şarkılar söyledik, spor yaptık, sağlıklı yaşamın gereklerini konuştuk. Çok güldük, çok eğlendik, birbirimizin dertlerine ortak olduk. Dolu dolu geçen iki ayın sonunda bakış açımın çok genişlediğini, artık olaylara farklı bir perspektiften baktığımı hissediyorum.
Bu güzel aileye dahil olmamda emeği geçen herkese sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Yeni projelerde görüşmeyi umarak şimdilik veda ediyorum. Hoşçakal Ciorogarla, hoşçakalın güzel yürekli gençler, hoşçakalın gönüllü bebeklerim. Yüreğime dokundunuz. Sizleri asla unutmayacağım…
No comments:
Post a Comment