Projemin Bitmesine Bir Ay Kala

İngilizce derslerimiz bittikten beri bir hayli tatil havasındayız doğrusunu söylemek gerekirse. Temmuz ayı genellikle yaz kamplarına hazırlık ile geçti. Kamp öncesinde bir haftalık liderlik eğitimi aldıktan sonra çıktık sahaya 37 çocuk ile. Doğanın ortasında, etrafta hiçbir şeyin olmadığı bir alandaydı kamp yerimiz. Bir hafta boyunca bir yandan aktiviteler, yarışmalar düzenledik, öte yandan liderler grubu olarak hep birlikte grup yönetimini sağladık.

Ben kamp öncesinde biraz tedirgindim açıkçası. Grup lideri olarak çalışacağım ilk kamptı ve katılımcı sayısı son derece kalabalık bir kamp olacaktı benim için. Çok yoğun olacağımızı ve yorulacağımızı düşünmüştüm. Ama kamp boyunca fark ettim ki hiçte düşündüğüm gibi ilerlemiyor, aksine bir o kadar hızlı geçiyor. Yıl içinde öğrendiğim çeşitli aktiviteleri, grup oyunlarını, hareketlendiricileri çok rahat bir şekilde uyguladım kamptada. Proje boyunca öğrendiklerimizin özenle seçilmiş ve uygulanmış haliydi sanki kamp benim için.

Bu ay ki Romanya gezimden de bahsetmesem olmaz tabii. Liderlik eğitimimizin ardından kampımızın başlamasına bir hafta vardı ve biz bunu aylar öncesinden bildiğimiz için Romanya için biletlerimizi almıştık iki arkadaşım ile birlikte. Romanya bana sanki “aradakalmışlık” kelimesini çağrıştırıyor. Gelişmek istiyor fakat yanlış şeylerle. Parlemonto Binası dünyadaki en büyük ikinci binaymış. Fakat yapım aşamasında halk desteğini alamamış çünkü çok pahalıya mal olmuş her şeyi. Romanya’nın 20 yıllık bütçesinin bir bina için harcanması ve faturalarının çok pahalı olmasından dolayı sadece binanın yüzde otuz beşi kullanılıyormuş günümüzde. Bu örnek benim için yetti maalesef… Öte yandan farklı bir kültürü gördüğüm için çok mutluyum. Orada da Osmanlı zamanından kalan etkileşimler devam etmiş. Sarma onlarında vazgeçilmezi mesela J

Ve son bir ayım. Hatta daha da az demeliyim belki de. İki haftalık dernek tatilimiz var. Ve son iki haftamda ise voleybol kampım ve değerlendirmelerim olacak. Hala zamanım var ama ben şu an gerçekten bitti gibi hissediyorum. Yapacak hiçbir şey kalmadı, seneye gelecek yeni gönüllüler için hazırlıklar yapılmaya başlandı, kalabalık evimiz dört kişiye kaldı ve herkes geldiği yere bir yıllık bir anıyla dönüyor yavaş yavaş.

Yeni hayaller, arkadaşlar, yaşamlar, özlemler, özlenilenler bizi bekliyor. Artık gitme zamanı.

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. ( Yahya Kemal Beyatlı).

Son yazımı Türkiye’ye dönmeden hemen önce ya da sonrasında yazacağım. Bakalım nasıl bir duygu olacak benim için bir yıl sonra tekrar evime dönmek. Görüşmek üzere.