Hayatında hiç topluluğa bile
katılmamış ben, nasıl oldu anlamadan gönüllülük için kendimi Romanya’da buldum.
İsterdim ki yaptığım aktivitelerden, tanıştığım farklı insanlardan bahsedeyim,
ama ne yazık ki bunları gerçekleştiremedim. Büyük beklentilerle gittiğim
Romanya’da öğrencilerle geçireceğim vakti, gezeceğim yerleri düşünürken o da
ne! Coronavirus...
İlk günlerde Bükreş’in birkaç
yerine gittikten sonra okullar tatil edildi ve sokağa çıkma yasağı geldi. Bizim
için kötü sonuç olmuştu. Sadece market alışverişi için dışarı çıkıyor, kalan
tüm zamanı yurtta geçiriyorduk. Halimizden memnun olsak da suya düşen planların
burukluğu vardı. Bir süre bu şekilde hevessiz geçti. Daha sonra iki ay boyunca yurtta
kalacağımızı anladık ve aile hayatına geçiş yaptık. Tüm gün birlikte yedik,
oturduk, eğlendik, sıkıldık ve dertleştik.Toplulukla birlikte yaşamayı, hareket
etmeyi ve düşünmeyi öğrendik. Çok uzun zamanda oluşabilecek samimiyeti çabucak
elde ettik. Oyunlar, sohbetler, ufak tefek aktiviteler... Her zaman birbirimize
destek olduk. Belki bu macera beklentilerimi karşılamadı ama Türkiye’de altı
tane kardeşim oldu. Gönüllülük maceramın en kötü sonucu bile bana çok şey
kattı.
Bana göre her yönüyle yaşanılması
gereken bir tecrübe. Bunca kötü duruma rağmen pişman değilim. Aynı koşullarda
tekrar deseler, yine varım!
Furkan Demirci – Romanya, Esc Gönüllüsü
No comments:
Post a Comment