Benim AGH Maceram

Merhaba ben Sıla,

Merhaba ben Ankara Üniversitesi Kimya mühendisliği birinci sınıf öğrencisi hazırlığı yeni bitirmiş olan bir öğrenciyim. Bu tarz projeleri uzun zamandır takip ettiğimi belirtmek isterim. Bu proje diğerlerinden farklı olarak daha içten daha samimi geldiği için başvurdum ve seçildim şuan yaklaşık 3 haftalık zaman dilimini geride bıraktım. Öncelikle daha önce hiç duymadığım AGH hakkında konuşmak istiyorum. Nedir bu AGH? AGH 18-30 yaşları arasındaki kişilerin herhangi bir kar gözetmeksizin gezip görmek öğrenmek için yurt dışında kısa veya uzun zamanlı yaptıkları bir gönüllülük programıdır. Benim projem olan LifEVS Romanya’nın Arad şehrinde güzel sakin ama küçük bir yerdi açıkça söylemek gerekirse çok bir beklentiyle gelmemiştim buraya ama şuan hiç bitmemesini istiyorum diyebilirim burada belki bir daha yakalayamayacağım fırsatları yaşama şansı buldum örneğin ailemle yaşadığım için belki de hiç yurtta kalmayı deneyimleyemeyecektim. 

Romanya Arad`dan Sevgilerle...

Herkese merhaba, ben Ünsal,

Çankaya Üniversitesi Mimarlık Fakültesinde okuyorum. Yaz tatilinde hem kendimi geliştirmek hem de insanlara faydalı olabileceğim bir şey yapmak amacıyla AGH projesi ile geldiğim Romanya’da bugün 27. günüm. Romanya ve Türkiye’nin coğrafi ve kültürel yakınlıkları sayesinde geldiğim ilk hafta haricinde hiçbir adaptasyon problemi yasamadım. İlk olarak gönüllülük yaptığım Arad şehrinden bahsetmek istiyorum. Geldiğim ilk gün başkent Bükreş’te karşılaştığım halkın soğuk tavrı ne kadar beni korkutmuş olsa da Arad’da herkesin sıcakkanlı ve iyiliksever tavrını görünce işlerin kolay olacağını fark ettim. Tek başına ana dilini bilmediğim bir ülkeye gelmeden önceki tüm kaygı ve korkuyu Romanya sayesinde en az düzeyde yasadığımı düşünüyorum. Adaptasyon surecinden sonra burada ne yaptığımızı anlatmak ve aktivitelerden bahsedebilirim. Geldikten 5 gün sonra Romanya’daki kuruluşumuzun bu yıl içinde düzenlediği en büyük etkinlik olan ``Festivalul Părădăicilor`` yani Domates Festivali vardı.

Festivalul Părădăicilor (Domates Festivali)

Merhaba, ben Umut Alaca

Akdeniz Üniversitesi'nde Peyzaj Mimarlığı okuyorum. 3 aylık yaz tatilini fırsat bilerek AGH ye(Avrupa Gönüllü Hizmeti) başvurarak Romanya'nın Macaristan sınırında bulunan Arad şehrine gönüllülük yapmak üzere İstanbul’dan uçakla önce başkent olan Bükreş'e oradan da asıl gönüllülük yapacağım Arad şehrine geldim. Bugün Romanya'da 21. günüm ve hiç adaptasyon sıkıntısı çekmedim çünkü genel olarak Romen insanıyla Türk insanının birçok noktada benzer özelliklere sahip olduğunu gördüm. Burada neler yaptığımı size fotoğraflarla gösterip anlatmak istiyorum.

Burası Festivalul Paradacicilior (Domates Festivali) aklınıza hemen insanların birbirine domates fırlattığı geliyor biliyorum fakat burası aslında bizim her hafta bir yerde kurulan pazarlarımız gibi ve buradan satın alım yapabiliyorsunuz. Peki nerede Festival burası sadece pazar diyebilirsiniz Festival 3 gün sürüyor ve aslında Festivale ismini veren domates sadece bir sembol.

Moldova'dan İlk İzlenimler

Merhaba, ben Kemal Erdem Coşar

Akdeniz Üniversitesi'nde İngiliz Dili ve Edebiyatı okuyan ve boş zamanlarını çeşitli yerel ve uluslararası projelerle doldurmaya çalışan bir gencim.

Şu an Moldova Kişinev'de Avrupa Gönüllülük Hizmetleri (AGH) kapsamında geldiğim 2 aylık projenin 13. günündeyim. Öncelikle ''AGH nedir?'' sorusuyla başlamak istiyorum.

AGH 18-30 yaşları arasındaki kişilerin, yurt dışında, çeşitli alanlarda kendilerini geliştirebileceği bir gönüllülük programıdır. Benim serüvenimin başlangıcına gelecek olursak, kafamda ''Acaba nasıl zorluklarla karşılaşacağım?'' ''Orada beni neler bekliyor?'' ''2 ay yurt dışında nasıl kalacağım?'' gibi sorular varken kendimi valizimi hazırlamış biletim elimde uçağımı beklerken buldum.

İstanbul Atatürk Havalimanından Kişinev Havalimanına indiğim anda ismimin yazılı olduğu kâğıdı tutan bir kadını gördüm ve benim koordinatörüm olduğunu anladım. :) Daha sonra bana şehirden, ulaşım sisteminden, Millenium'dan ( Beni karşılayan kurumun adı ), gönüllülerin ne yaptıklarından bahsetti. Daha sonra arabayla evime doğru gittik.

Czersk Agh Serüveni

Merhabalar ben Kubilay
AGH'nin size getirdiği güzel şeylerden biri de yeni bir şehirde yaşıyor olmanız  iyi ve ucuz yemeklerin, dışarı çıkacak güzel yerlerin ya da kaybolmak için güzel doğal yerlerin olduğu yerleri keşfedebilme olanağınızın olması.
Sabit bir programımız olsa da, bir şekilde gezgin ruhum hafta sonlarında şehirden çıkmanın bir yolunu buldu. Yani 2 ay içinde Varşova, Gdańsk, Tczew gibi büyük şehirleri gezebildim. Eminim mükemmel bir “suç” ortağı gezgin bulabilirsem  gelecekte daha çok keşiflerim olacak Czersk kendi halinde bir yerdir, ama bir şekilde diğer şehirler gibi çok kalabalık değildir ama buna rağmen istediğimiz her şeye erişebilirsiniz.

Araştır-Gez-Hareket (AGH)

Merhaba ben Mustafa

Adana'dan İstanbul'a, İstanbul'dan Bükreş'e, Bükreş’ten Craiova'ya derken buradaki evimdeyim. Yorgunum uykum var ama her günümü değerlendirmeliyim. Valizleri bırakıp hemen şehir turuna başladım. Çocuklar için 8 günlük bir festivale denk geldim. Zaten Romanya'da yazın nerdeyse her gün bir şehirde bir festival bir kutlama var eğlenmeyi çok seviyorlar. İkinci güne uyandığımda artık burada nelerden yararlanabilirim ve hangi konularda faydalı olabilirim diye düşünmeye başladım. Benim önceliğim dilimi geliştirmek ve efsane Transilvanya'yı gezmekti. Ayrıca verilen her görevi eksiksiz yapacaktım. Kendimi daha sosyal daha aktif hissetmek ve yardım edebilmek bana mutluluk veriyordu.

Daugavpils‘den İlk İzlenimler

Merhabalar ben Sevda

Yolculuğum Atatürk Havalimanı’ndan başlayarak Riga Airport’ta sona erdi ve artık Letonya sınırları içerisindeydim. Uçaktayken bile heyecanlı değilken indiğim yerde beni karşılayacak kişiyi beklerken heyecandan kalbim sürekli hızlı hızlı atıyordu. 3,5 saatlik bir yolculuktan sonra Daugavpils‘e ulaştığımızda beynim yorgunluk sinyalleri veriyordu.

Geldiğim gün cuma olduğundan haftasonunu evime yakın yerleri keşfetmeye çalışarak geçirdim diyebilirim. İlk günler ‘’Neredeyim? Ne yapıyorum? ‘’ sorularını kendinize sorsanız bile benim tüm sorularım sınıfa girdikten sonra kayboldu. Bir müzik okulunda öğretmen asistanı olarak çalışacaktım. Benim sınıfımdaki çocukların yaş ortalaması 6-8 olduğundan ismim, nereden geldiğim söylenir söylenmez hepsi tek tek sarılmaya geldi. Çocuklarla aram her zaman iyi olduğundan sanırım o an neden burada olduğumu anladım.  O kadar zekiler ki hemen ülkemin bayrağını onlara göstermemi istediler. Birkaç dakika içerisinde hemen hemen hepsi ‘’ Sevdaa’’ diye seslenerek kollarına çizdikleri Türk bayrağını gösteriyorlardı. Bu benim için gerçekten çok mutluluk verici bir şey oldu.