Gönüllü olarak neler yapıyorum...

Litvanya'dan selamlar. Buraya artık alışmış durumdayım hava düzelmeye başladı. 15 Nisanda kar yağdığını görünce ufak çaplı bir şok yaşadım ama içlik giyme hayatına alışmıştım. Şimdi mayısın sonundayız artık içlikten ve kar montundan kurtulduk normal mont giyinebiliyorum. Bazi günler hırka ile gezebiliyorum. Gökyüzünde güneş görmek sevinme sebebim. Tabiki yağmurlar bitmiş değil bitmeyecek de. Burada hava çok değişken sabah yağmur yağıp öğlen güneş açabilir akşam fırtına kopabilir. Insani her zaman tedbirli tutan bir durum.

İlk zamanlar hiç Türklerle karşılaşmıyordum ama artık Türklerle ya da Türkçe bilen Litvanlarla karşılaşabiliyorum. Anadilimizi Litvan birisiyle konuşmak keyif verici. Bu kişiler Türkoloji okuyan ve Türkiy'de uzun yıllar çalışmış kişilerdi.  Anaokulunda bu zamana kadar neler yaptım ondan bahsedeyim biraz. Her hafta sanat etkinliği yaptırıyorum çocuklara. Öğretmenler konuyu söylüyor ben ona göre etkinlik araştırıp sınıfta yapıyorum.

Çocuklarla zumba yapıyorum. Çocuklar bunu çok sevdi. Nisanda kültür günü yaptım. Bütün gün okulda fazladan çalışıp 2 sınıfa 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve çocuk bayramımızın önemini, neler yaptığımızı, Atatürk'ü anlattım. Çocuklara resim yaptırırken 23 Nisan şarkıları açtım. Bir anda kulağıma şarkıya eşlik eden bir çocuk sesi geldi.

Litvanya'da sosyal hayatım...

Litvanya'dan selamlar, sosyal yaşam nasıldı?

Bu yazımda da okulda çalışma dışında hki hayatımın nasıl geçtiğinden bahsedeceğim biraz. İlk öğrendiğim şeylerden birisi Litvanlar festival yapmayı çok seviyor. Her şeyin festivalini yapıyorlar hafta sonlarım genellikle festivallere gitmekle geçiyor. Başlarda tek gönüllü olduğum için ve evde kaldığım için arkadaşım yoktu ve tek başıma gezmek zorunda kalıyordum. Bu durum sıkıcıydı ama yapacak bir şeyler buluyordum. Dediğim gibi hafta sonları şehir merkezinin sokaklarında gezmem yeterli bir festival ya da etkinlikle karşılaşabiliyorum. Geldikten bir ay sonra EVS projesinin "on arrival training" toplantısından sonra başka AGH yapan gönüllülerle tanışabildim. Vilnus'da yaşayan EVS'li arkadaşlarla tanışıp onlarla zaman geçirmeye başladım. Başka şehirlerde yaşayanları ziyaret edebiliyoruz. Aynı şehirde yaşadıklarımızla birbirimize kahvaltıya yemeğe gidebiliyoruz. Alman arkadaşıma Türk yemekleri sonra da Türk kahvesi yaptım çok beğendi. AGH'e gidecekseniz yanınızda Türk kahvesi, cezve, fincan ve lokum almayı unutmayın. Tadan arkadaşlarımdan beğenmedim diyeni duymadım. Beğenilmemesi gibi birşey mümkün değil zaten.

Anaokulu günlükleri 1...

Litvanya'dan selamlar. Bu sefer de  anaokulunda çalışmaya başladığım ilk haftadan bahsedeceğim. Ana okulumun adını söylemekte başta çok zorlandım. Çünkü alfabelerinde farklı harfler var ve bazılarının okunuşları farklı mesela "y" harfini "i" diye okuyorlar. "J" harfini "yot" diye okuyorlar. "Z" harfinin üstünde çizgi var ve "j" diye okuyorlar." Ş ve Ç" harflerinin yazılışında çizgiler bizdeki gibi altta değil üstte ama okunuşu aynı. Pasaport memuru nereye geldiğimi sorduğunda ben okulun adını söylemeye çalışırken bana gülmeye başlamıştı. O an anladım çok yanlış okuyordum. Telaffuzlar gerçekten çok zor öğrenmeye çalışırken gülme krizlerine giriyorum. Litvanca dersim buraya geldikten 1 ay sonra başladı bu sayede anladım ki aslında ingilizce kolay bir dilmiş. Konuyu biraz dağıttım gelelim anaokulundaki  ilk günüme. Dakika bir gol bir sözümüz gerçek oldu. Okula giderken sabah kayboldum. Doğru durakta indim ama okulu bulamıyordum.

CİBO E CULTURA (YEMEK ve KÜLTÜR)

Türkçe adıyla ''Yemek ve Kültür'' projesi Cibo e cultura.  26- 31 Mayıs tarihleri arasında 10-12 kişilik grup ile gerçekleştirilmiş eğitici kültürel projedir. Projenin amacı Puglia-Salento  Bölgesi , yoğunlukla Botrugno yerleşkesi kültürünü tanıtmak, demostratif olarak katılımcıların yaklaşık bir haftalık yerel deneyim edinmelerini sağlamaktır. Proje süresince yoğunlukla Lecce ili Botrugno ilçesi tecrübe edilmiştir. Haricinde ise Poggiardo açık hava müzesi, Castro, Otranto ilçelerinin turizm alt yapısını destekleyen yapılar (müzeler, kiliseler, doğal yapılar ) ziyaret edilmiş, geleneksel/yerel gıdaların üretimleri ile ilgili workshoplara katılınmıştır. Proje süresince sosyal medya araçları ve proje hastagları (#ciboeculturabotrugno , #weareinpulia , #educationaltour , #puglia , #Botrugno )  yoğun olarak kullanılmıştır.  

Proje 26 mayıs 2017 de Poggiardo'da başlamıştır. 

27 Mayıs 2017 günü  MUSEO DEGLI AFFRESCHI BIZANTINI DELLA CRIPTA DI SANTA MARIA DEGLI ANGELI -Saint Mary Bizans Affreschi Crypt Müze gezisi ile başlamıştır. 

Litvanya'da AGH...

Merhaba... Ben Litvanya'da Uluslararası Gençlik Aktiviteleri Merkezi Derneği'nin koordinatörlüğünde AGH yapıyorum. İlk başvurum da seçilmek gibi bir şansım oldu. Burada bir anaokulunda gönüllülük yapıyorum. Okul öncesi öğretmenliğinden mezun olmuş ve yurt dışında bir anaokulunda tecrübe ediniyor olmak düşüncesi bile beni heyecanlandırmaya yetmişken gerçekleştiriyor olmak gerçekten çok güzel bir duygu. Öncellikle buraya geldiğim ilk haftadan bahsetmek istiyorum. Ilk yurtdışı deneyimim olacaktı ve bunu tek başıma yapacaktım. İster istemez heyecan kaygı gibi bir takım duyguları derinden yaşadım. Atatürk hava alanından Kiev aktarmalı Litvanya'ya geldim. Yolculuğum biraz yorucu geçti ama bir sorun olmadı. Ev sahibi organizasyondan koordinatörüm ve mentörüm beni karşıladı.

FROM VILNIUS TO KAYSERI (PART ONE)

Hello, I am Anatolij from Vilnius Lithuania and I am 30 years old. One day I found the opportunity to have EVS (European Voluntary Service) in Kayseri Turkey in International Youth Activities Center Association (IYACA). One of my Lithuanian friends posted it in Facebook and I decided not to miss this chance. Moreover, it was my last opportunity to do EVS, because in one month I used to become 31 year old. When my candidacy was accepted I started to organize my trip from Vilnius to far Kayseri city. I bought flight tickets and my route was with 2 stops: one in Kiev Ukraine and another in Istanbul Turkey, so in total 3 flights. But I can say that every flight was with an adventure… 😄

The Beginning of the End. Chapter II

Hello once again fellow readers. Tomorrow is the last day of my EVS project. Many things happened during these 2 months and I am already awaiting to once again see the beautiful forests and lakes back at home.

Before I go home I want to say that I have found the best place in Turkey. And yes you can easily guess it if you have read the previous entry. The magical place is called Kapadokya. I knew it in my heart that I would love the place even before going there. So when I finally was there I felt peace and tranquility as everything was as I imagined and even more.

Of course I did not do and see everything in Kapadokya as it is quite a big

area but the time I spent there was really great. Though for some odd reason I did not see any balloons during my visit but oh well what can I say. As usually not everything will be mentioned here as it would take too much space and no one really wants to read a long boring wall of text haha.

The Beginning. Chapter I

Hello everyone. For starters I will briefly introduce myself. My name is Mindaugas Neniškis. I am from Vilnius, Lithuania and at the moment I reside in Kayseri, Turkey. This is my first EVS experience and I will try to keep my blog entries simple but interesting.

So.... Where to start. I have to say this is my first journey to Turkey as well so everything was really new and somewhat strange for me. I will try and convey my experiences and adventures in this entry and chronicle my first month. Short and simple.

Arrival

It was already late. I cannot remember if it was past midnight or not but I was greeted at the airport and then we went to the organization. Though I have already met one person before in Istanbul as I had connecting flights. A really nice guy at the airport. He wanted to sell me a taxi ride but we ended up having some smokes and drinking some tea as I had some free time to pass. So just like that, random, I already had friends in Turkey. To sum up it was a really long day and I had to go like 7 times in total through security checks haha. But that's a story for another time.