Aylar önce verdiğim radikal bir kararla Erasmus+ yapmak için Portekiz’e geldim. 1 yıl bilmediğim bir ülkede bilmediğim tonlarca insanla iç içe yaşamak nasıl olacaktı ki? Velhasıl kelam bindik uçağa Amsterdam aktarmalı geldik Porto’ya. Bizi karşıladılar ve bundan sonraki yaşayacağım eve geldim.
Üniversite yıllarımda hep hayalini kurduğum Triplex bir villa da diğer ülkelerden gelen 10 öğrenciyle birlikte yaşayacağımı öğrendim. Dedim ya radikal bir kararla geldim o yüzden çoğu şeyi riske attım yaşayacağım yeri görmek istemedim mesela.. Sonra odamıza yerleştik, her bir ayrıntı beklenmedik derecede güzeldi.
Türkiye’den ayrılma saatlerimde geride kalan birçok şeye üzülüyordum. Ailem, arkadaşlarım, dostlarım ve sevdiğimi düşündüğüm adam, hepsi geri de kalacaktı ve ben uzun süre göremeyip hasretten ölecektim. İşler öyle gitmedi, ben eve adım attığım anda dedim ki kendi kendime Büşra bu Allah’ın sana “sana çok güzel bir hayat bahşettim, keyfini çıkar! 1 saat önceni bile düşünmeden bahşettiğim bu hayata layık yaşa” deme şekliydi. Bende öyle yaptım, yapmaya da devam ediyorum.
15 günü tamamlamak üzereyim, burada geçirdiğim her bir saniyeyi değerlendirdim, yaşamak istediğim şekilde yaşıyorum. “Kendime, hayallerime ve ideallerime yaraşır şekilde.” Aklınızda herhangi bir soru işareti varsa tek cümleyle gidereyim. Hayallerinizi, kafanızda kurduğunuz ve oynadığınız saçma sapan korkularınız uğruna ertelemeyin. Çünkü işler çoğu zaman sizin senaryosunu yazdığınız ve ustalıkla oynadığınız şekilde değil, beklenmedik şekilde güzel gider ve hayat her saniye gülümser.
IYACA ailesine teşekkür ederek bitirmeyeceğim, çünkü artık benim de ailem. Kendini aktif gönüllülüğe adamış bir sürü hayat benden soyutlanamaz. İYİ Kİ bu şerefe nail olmuşum.
Sevgiyle kalın dostlar...
Sevgiyle kalın dostlar...
No comments:
Post a Comment