Çoğu kişinin hayalidir İtalya ya gitmek, Ben bu hayalini EVS ile gerçekleştiren onlarca şanslı insandan biriyim. İlk başlarda yabancı bir ülkeye gitmek, orada 4 ay kadar bi süre kalmak korkutucu gelsede 2 haftada buralı gibi oldum. Daha Roma havalimanına adımımı attığım anda farklılığı hissetim. Brindisi'ye indiğimizde bizi proje sorumlusu olan Laura karşıladı. O da bizim kadar heyecanlıydı. Arabaya binerken İtalya ile ilgili farkettiğim ilk şey arabaların küçücük olmasıydı.
Nerde bizim Şahinler Kartallar diye düşünmedim değil :)
Ertesi gün öğleden sonra çalışacağım yere gitmek için beni Pasquale (servisin şoförü) aldı. İlçe ilçe çocukları ve öğretmenleri topladıktan sonra Ceglie Messapica'daki okula gittik. Öğretmenlerle ve onların yardımıyla çocuklarla tanıştım. Çok az İngilizce bilmeleri sorundu ama vücut diliyle hallettik. Burası bir sosyal eğitim merkeziymiş ve aileleri veya kendileri sorunlu küçük çocuklara eğitim veriliyomuş.
İlk günümde çocukların bitmez tükenmez enerjisiyle biraz yoruldum ama çok eğlendim. İlk haftam böyle işe gitmekle yemek gezmek için yeni yerler keşfetmekle geçti. Pizzanın, makarnanın peynirin binbir çeşidini gördüm. Hayatımda ilk defa doğum günümü başka bir ülkede kutladım. Çocuklar ve öğretmenler harika bir sürpriz hazırlamış çok şaşırdım. 2 hafta geçti ama hala karşıdan karşıya geçmeye alışamadım. Yola adımımı attığım anda nerede olursam olayım bütün arabalar duruyor. Trafik açısından medeniyet oldukça yüksek. Demek küçük arabalar bu işe yarıyor. Bakalım gelecek haftalar neler getirecek. Daha göreceğim, öğreneceğim çok şey var.
Doruk Ege GÖK
No comments:
Post a Comment